Month: February 2018

“මට හිතාගන්න බෑ මොලී ඇයි මම ඔයාව සැක කළේ කියලා......” උදාසන සිට සිදු වූ සියල්ලම පවසා අවසානයේ විශ්ව මොලීගෙන් සමාව අයැදුවේ ඉතාම බැගෑපත්ව ය. මොලී ඒ සියල්ල සාවධානව අසා සිටියා මිසක්, කිසිදු වෙනසක් හෝ වදනකින් හෝ යමක් එකතු කළේ නැත. නමුත් ඇය ඉතා ගැඹුරු  කල්පනාවක නිමග්න වී සිටියා ය. තමා…

පොලිස් ස්ථානයෙන් පිටතට ගිය යුවතිය පිළිබඳ නැගුන කුතුහලයෙන් විශ්ව අන්දමන්දව සිටිත්දී තමන් මේ දකින්නේ හීනයක් දැයි තවමත් සිතාගත නොහැකි කරුණු රාශියක් ඒ වටා සිදුවෙමින් තිබීම නිසා විශ්වට කුමක් කරන්නේ දැයි සැලසුම්කරගත නොහැකි වුණා. සමහරවිට මේ සියල්ල ඇගේ අනුදැනුම පිට සිදු වූවක්ද? එසේත් නැතිනම් තමා බෙහෙවින්…

“අයිසේ.... තමුසෙලා දෙන්නට මේ වගේ සරළ දෙයක්වත් කරගන්න බැරිද?” ජනරාල් වෙලිංටන්ගේ ගිගිරුම් හඬ කාමරය පුරා රැව්දෙන්න වුණේ විදුලි කොටන්නාක් මෙන්. තමන් විසින් කරනු ලබන කිසිදු මෙහෙයුමක් වරදින්නට ඉඩක් නොතබන ජනරාල් වෙලිංටන් සූක්‍ෂම උපායමාර්ග පිළිබද නිපුණයෙක් ලෙස ලොව පුරා ප්‍රසිද්ධ පුද්ගලයෙකි. මේ නිසා සිය කීර්තිනාමයට කිසිදු…

“මාක්.... මාක්... නැගිටිනවා....” උදාසනම අවදි වූ ජේසන් සිය පරිගණකයේ වූ වීඩියෝ දර්ශන පරීක්‍ෂා කරන අතරතුරේ ම කෑ ගැසුවේ ය. “මොන...මගුලක්ද ඕයි... නිදාගන්න දෙනවා.. මොකද්ද මේ පාන්දරම බෙරිහන් දෙන්නෙ?” “මගුලක් තමයි හලෝ... මේ බලනවා මේ වීඩියෝ එකේ තියෙන්නෙ මොනවද කියලා?” නිදිගැට කඩමින් සිය පරිගණක මොනිටර වෙත ඇස්…

සති අන්තය ගෙවී ගිහින් සඳුදා සේවයට පැමිණි මොලීටත් විශ්වටත් නීල්ගෙන් කැඳවීමක් ලැබුණේ උදේ පාන්දරම ය. “කොහොමද විශ්ව දැන්... පර්යේෂණයෙ කටයුතු?” “අපට පසුගිය සතියෙ ලොකු වැඩකොටසක් කරන්න බැරි වුණා, නමුත් පර්යේෂණ පත්‍රිකා රාශියක් අපි කියවලා බැලුවා. ඒකෙන් යම් යම් කරුණු කිහිපයක හෝඩුවාවන් ලැබුණා. අපි තව ටික දවසකින්…

පසුදා උදාසනම විශ්ව අවදි වුණේ හිතේ ලොකු සතුටක් සිතේ දරාගෙන. මාස එකහමාරකට පමණ පසු ආයෙම පර්යේෂණාගාරය වෙත යන්න ලැබීම ගැන සතුටක් වගේම ඒ කාලය තුළ කිසිදු වැඩක් නො කර සිය පුනරුත්ථාපන කටයුතු වෙනුවෙන්ම මහන්සි වීම නිසා තරමක ඒකාකාරී බවක් විශ්වගේ සිත තුළ තිබුණා. එකම වෙනස…

ඉන් පසුව එළැඹුන සතිය පුරාවටම විශ්ව සිය පාදය සවිමත් කර ගැනීමේ ව්‍යායාම්වල නිරත වුණා. ක්‍රම ක්‍රමයෙන් මානසික ඒකාග්‍රතාවය තීවෘ කර ගැනීමටත් සිය සිරුරේ පරිපූර්ණතාවය කරා ලඟා කර ගැනීමටත් ඔහු වෙහෙසුණා. කිහිප වතාවක් මොලී පැමිණ ඔහුගේ සැපදුක් සොයා බැලුවත්, විශේෂ යමක් සිදු වූයේ නැහැ. සති කිහිපයක්ම…

දින දෙකක ඇවෑමෙන් විශ්ව ආපසු යන වෙලාව පැමිණුනි. ගීතිකා යුහුසුළුව විශ්වගේ සියලුම ඕනෑ එපාකම් සොයා බලනු මොලී හොඳින්ම දුටුවා ය. කිසියම් ඊර්ෂ්‍යාවක් සිතට දැනුණත් එය නො පෙන්වා සිය අරමුණ කරා යෑම පුරුදු පුහුණු කළ ඇය කිසිදු වෙනසක් නො දක්වා සිනාසෙමින් සිටියා ය. ලද අවස්ථාවෙන් ප්‍රයෝජන…

“නැහැ නැහැ ගීතිකා… එහෙම ප්‍රශ්නයක් නැහැ…… මම වරදවා වටහා ගන්නෙ නැහැ….” “මට කවදාවත්  ආදරයක වුවමනාවක් වුණේ නැහැ… මට මිතුරියෝ නම් ඕනතරම් හිටියා…. නමුත් ඒ කාත් එක්කවත් ආදරයෙන් වෙලෙන්න ඕනෑකමක් තිබුණෙ නැහැ මට… ඒ වගේම මට පෞද්ගලිකත්‍වයක් තිබුණා ආරක්‍ෂා කර ගන්න… මගේ පියා එක්සත් ජාතීන්ගේ සංවිධානයේ…

“විශ්වට දැන් සෑහෙන සනීපයි… බොහොම උනන්දුවෙන් ව්‍යායාම කරනවා… ඉක්මනටම ගෙදර යන්න ඕන වෙලා වගේ….” විශ්ව බැලීමට පැමිණි සුමනසේකර යුවලට වෛද්‍ය ගීතිකා ගුණසේකර සිනාමුසු මුහුණින් පැවසුවාය. “ඩොක්ටගෙ අත්ගුණේ තමයි…. අපේ පුතා හොඳට බලාගත්ත නිසාම එයාට ඉක්මනින්ම සනීප වුණා… තව කොච්චර කාලයක් විතර යයි ද සම්පූර්ණයෙන්ම සනීප…